Rijden moet je hier overal blijkbaar hard, erg hard, zo hard dat je er op de slingerwegen onderweg naar de top van de Cameron Highlands mottig van kan worden. We volgen het advies van onze chauffeur en hij dropt ons in een goedkoop guesthouse ergens boven op de berg. Goedkoop, maar ook goed vol, we hebben de laatste “kamer”. De kamers zijn oude legerbarakken ofzoiets die ingedeeld zijn in twee, drie of vier delen. Voor een slaapzaal met 15 man passen we en nemen onze eigen kleine kubus die uit niet meer bestond dan twee bedden, een stoel en een tafeltje. Ons hoor je niet klagen, maar we zaten nog wel met al onze natte bagage die we ergens moesten drogen en de Cameron Highlands staan bekend om net niet warm te zijn, integendeel! Buiten op de wasdraad kwam van drogen niet veel in huis met een luchtvochtigheid van 100% (regen). Daarom leek het ons een goed idee om alles in onze kamer te drogen, best moeilijk in een kamer met vier gladde muren. Gelukkig hadden we nog allebei een rol ducktape in onze rugzak zitten. Ook al hadden we die tape al dikwijls vervloekt omdat we hem nog niet hadden kunnen gebruiken en alleen maar plaats innam, nu kwam hij goed van pas. Met royaal gebruik van plakband hangen we zo goed als al onze bagage aan de muren, niet alleen nuttig, maar ook leuk tijdverdrijf. Na afloop ziet onze kamer eruit als een waskot dat een overdosis gehad heeft.

We laten onze natte spullen voor was ze zijn en wandelen de berg af om het centrum van het stadje te verkennen. Terloops stoppen we bij een reisbureau om te zien wat de streek ons te bieden heeft en bijna ogenblikkelijk valt ons oog op één van de busreizen die ze daar aanbieden. De nachtbus naar Singapore. Dit lijkt ons wel iets, we moeten toch die kant uit omdat we nog naar Mallaca gaan, het is ’s nachts dus verliezen geen dag en Singapore zegt ons ook wel iets. Wat ons ook over de streep heeft getrokken is dat het een superdeluxe vip bus was met je eigen electronische zetel, tv, dvd, spelletjes,… Maar vooralleer we ons hierin storten hadden we eerst nog een dag te spenderen in de highlands.

De volgende dag…
We besluiten om lokaal geen trip te boeken om alles te bezoeken, maar zoals gewoonlijk huren we een brommer en doen we alles zelf. We rijden door kilometers plantages. Ze kweken hier ALLE soorten groenten en fruit die je je maar kan inbeelden, zelfs aardbeien. We bezoeken ook nog de strawberry farm, butterfly garden, tempel, thea factory,… allemaal interessant, maar soms een beetje te schools. We smeren hem op tijd en rijden nog wat op ons gemakje rond door de bergen. In de namiddag regent het meestal in de highlands en naar goede gewoonte blijven we er ook deze keer weer niet van gespaard. We waren al wat gewend van de dag ervoor, maar genoeg is genoeg, we schuilen. Eventjes maar, want we moesten op tijd terug zijn voor onze bus naar Singapore. We imporviseren een tweepersoons regenpak uit iets wat eigenlijk al niet geschikt is voor één persoon. (Joke steekt haar hoofd door een mouw en Nick bestuurt de brommer met één hand) Met slechts 1min vertraging komen we aan bij het reisbureau, Joke relatief droog, Nick alsof hij stevig in zijn broek geplast heeft. Een busje brengt ons naar Ipoh, onze vertrekplaats naar Singapore. We slijten de tijd in een shopping mall en eten in een moslim fastfood keet waar ze alleen kippenburgers hebben omdat moslims blijkbaar geen beef eten. Alleen bij McDonalds blijkbaar. (Of is dat geen vlees?) In de bus kijken we een actiefilm waar veel in ontploft en geschoten wordt, Joke vond het maar lauw, Nick kon het wel apprecieren. Daarna geven we onze eigen (illegaan in Vietnam gekochtte) Friends dvd en kijken die tot we in slaap dommelen. Lekker slapen… Of nee, toch niet. Om een uur of 4 stoppen we aan de eerste grenspost, uitchecken uit Maleisie hier. Hup iedereen terug in de bus, twintig minuten rijden en hup, iedereen En alle bagage terug uit de bus, inchecken in Singapore. Terug een halfuurtje rijden en we zijn er. Daar staan we dan, in de donkere grote stad, de straten van Singapore om iets na 5 in de ochtend.
Ik doe een eerste poging om een guesthouse te vinden, blijkt dat hier alles super duur is. Daar is ons budget niet op voorzien. Nick doet nog een poging om iets goedkoop te vinden. Hij vindt enkele gore hokjes met een bed in (voor 30 euro). Het lijkt wel verborgen camera. Dit kan toch niet.
We beslissen een bus te reserveren naar onze volgende bestemming Malacca en singapore maar enkele uurtjes te bezoeken. Volgens de taxi-chauffeur is in singapore niks te zien buiten gebouwen. Met onze slaapkop lopen we rond in de stad. Na een hele tijd wandelen, moeten we toch wel eens pauzeren, het lijkt al of we een halve dag gewandeld hebben. Het is negen uur! Nog 5 uur in Singapore gebouwen kijken voor de boeg… Banken, kantoren van grote bedrijven, chique hotels,…
De meeste mensen zijn hier trouwens opgedirkte poppetjes of snullen.
Uiteindelijk valt het allemaal nog wel mee. Een leuk park, helicopters die op enkele meters boven de stad toeren, Mcdonalds, chinatown,… maken het al wat aangenamer.
We zijn toch blij dat we om 2 uur richting Malacca vertrekken.