Dan Sai - Chiang Khan

Missverständnis

Noordwaarts, richting Laos. Maar aan letterlijk de eerste splitsing draait hij plots naar rechts en ga ik rechtdoor. We stoppen en kijken elkaar verbaasd aan. “Gingen we niet langs hier rijden?” Vragen we ons allebei af. Ik zal niet in detail gaan, maar hij had blijkbaar een andere, veel kortere route in zijn hoofd omdat hij al een paar dagen gatzeer had. Dus daar stopte onze teamrit al, na amper 200m. Op zich niet erg, want ik rij ook graag alleen en zelfs de zon begint er al een beetje door te komen. Het tempo gaat omhoog, de omgeving is super mooi en alles gaat perfect. Al is het fietsen naast de rivier niet zoals fietsen naast de vaart. Het gaat best nog wat op en neer.

Uiteindelijk kom ik aan de mighty Mekong. Imposant. Ik volg de Mekong nog een aantal kilometer stroomafwaarts om moe maar verbrand aan te komen in Chiang Khan. Van het slechte weer van gisteren is niks meer te merken, het is mega heet en ik snak naar een koud pintje. Het is hier mooi en gezellig op een terraske op de oever van de Mekong. Ook de Thaise toeristen hebben de weg naar hier gevonden waardoor de prijzen er wat hoger liggen, maar ik heb besloten toch een kamer te pakken met rivierzicht. De rest van de namiddag tot de avond breng ik door op mijn eigen terras met een Humo, skype en een drankje. Ik voel dat ik me de voorbije dagen een beetje aan’t pushen ben geweest en dat ik moe ben. De walking street aan de voorkant van mijn guesthouse heb ik dan ook al rap gezien waardoor ik na het eten nog eens op tijd in mijn bed kruip.

The sky was pink
Chiang Khan walking street

Hotels, resorts, hostels en guesthouses in Chiang Khan, Thailand


Nakhon Thai - Dan Sai

Na regen komt... nog meer regen

Regen, zondvloed, moesson… Ik weet niet goed hoe ik het moet omschrijven, maar het water viel met bakken uit de lucht. Er zit niks anders op dan te schuilen waar ik kan en telkens te wachten tot het over is. Maar het gaat niet over en het Thaise weerbericht is nog onbetrouwbaarder dan het Belgische. Ik waag het erop om tussen de buien door te fietsen, maar al snel draait dat plan uit op een koude douche. Nu ja, koud… dat viel nogal mee, maar de gladde asfalt wegen werden er niet minder gevaarlijk op. Terwijl ik zit te wachten onder een schraal strooien afdakje zie ik een camion in een haarspeldbocht van de baan glijden. Al snel steekt een kleine Thaise trucker zijn kopje ongedeerd uit het gras naar boven, waar zijn transport gebleven was is een ander verhaal. Er komt echt geen verbetering in het weer dus zit er niks anders op dan zo verder (naar beneden) te rijden.

Slip 'n slide

Onderweg zie ik her en der nog een paar accidenten en auto’s in de kant zitten en ik geraak – na zelf ook een slippertje te maken – smerig maar heelhuids beneden tot in het restaurant van een vriendelijk vrouwtje. Die denkt dat ik zot ben om hier te fietsen, laat staan in de regen en zonder goede regenjas, waarop ze voor een tijdje verdwijnt in haar bergkot. Als ze terugkomt heeft ze heeft ze een hoop plastieken zakken en plakband bij, alles om van mij een waterdichte mummie te maken. Ik laat begaan en ze pakt mij en mijn bagage waterdicht in voor het vervolg van mijn rit. Mijn gerecycleerd zakkenpak werkt, maar niet super lang. Gelukkig had ze mijn laptop beter ingepakt.

Kakweer

Dan Sai

Als een verzopen kieken kom ik aan in het stadje Dan Sai waar ik nood heb aan een warm noodle soepke. Stilaan sijpelt ook het besef door dat ik mijn bestemming vandaag niet ga halen. Achteraf zal gelukkig blijken dat dit maar goed was ook. Twee uur en evenveel Changen (bij gebrek aan Leo) gaan voorbij en ik besluit dat het genoeg is geweest voor vandaag. Aan de overkant van de straat was een leuk guesthouse dat spijtig genoeg vol zit. Geen nood, 100m om de hoek is het Loei 1000 Smiles Resort waar ze met open armen en natuurlijk een glimlach ontvangen. Ik check in en spendeer de rest van de namiddag om alles en mezelf eens goed te wassen en te drogen. Ik krijg medelijden met de poetsvrouw want ik heb het hier herschapen tot een modderpoel en de witte handdoeken zijn nu eerder bruin. Als ik ’s avonds nog iets ga eten hoor ik plots iemand mijn naam roepen terwijl ik door het centrum wandel. Wel wel wel, is dat niet mein guter deutscher freund van een paar dagen geleden! Zijn naam ontgaat me echter nog steeds. We drinken een pintje en spreken af om de volgende dag nog eens een stukje samen te rijden. Al hadden we dat iets beter moeten afspreken want de volgende ochtend brengt alweer een verrassing…

Nat

Hotels resorts en guesthouses in Dan Sai, Thailand


Uttaradit - Nakhon Thai

Een nieuwe route

Ik was van plan om door het binnenland richting Loei te rijden, maar na lang twijfelen er dan toch maar voor gekozen om de rivier noordwaarts richting Laos te volgen. Tot aan de Mekong. Op deze route moest ik minder hoogtemeters maken en de omgeving zou prachtig zijn.

Prachtig steil

Dat laatste was zeker en vast waar, maar dus eerst nog een paar bergjes bedwingen. Ze zitten hier niet verlegen voor een gat, brug of krater meer of minder wat het fietsen bij momenten extra uitdagend maakte. En toen er geen obstakels meer waren te overwinnen werd ik overvallen door de stilte die er hing. Hier was niemand. Niet in de verste verte. Ik rij over een soort highway tussen de rijstvelden en op een hond na die me om te lachen mega hard had laten verschieten is hier geen levende ziel te bespeuren. Zelfs geen 7/11 en zeker geen fietsenmaker. Want ik rijd nog altijd rond zonder reserveonderdelen. Volgens Google Maps is er echter in het volgende dorpje een fietswinkel. Eens daar aangekomen is er weer niemand te bespeuren, maar met de 10 Thaise woorden die ik ken en duizend handgebaren slaag ik er toch in om de buurvrouw het kereltje te laten bellen. 2 Leo’s later komt er een zeer enthousiaste fietsenmaker toe. Hier zien ze niet veel witte fietsers. Voor een peulschil koop ik wat ik nodig heb, we gaan op de (verplichtte) foto en ik kon verder, een slaapplek gaan zoeken.

Ik vervolg mijn reis(t)weg

Ik zoek en vind een klein kotje, bungalowke, of hoe wil je het noemen en vraag of ze er wifi hebben. Oei, ze kennen het woord wifi of internet hier zelfs niet. Weer moet ik me beroepen op mijn zeer gelimiteerde Thaise vocabulaire, maar uiteindelijk snappen ze me toch en blijkt het ook nog eens super snelle turbo wifi te zijn. De Charel zei vroeger altijd dat ze in Thailand ook plat Arendonks verstaan. Misschien is daar wel iets van aan.

Bungalow met ruime fietsparking en terras.

Ik sluit de avond af met een lekkere groene curry in een lokale eettent en rij door de regen terug naar mijn tuinhuis. Dat belooft voor morgen…

Jummy!

Hotels, resorts, hostels en guesthouses in Uttaradit, Thailand


Lampang - Uttaradit

Even blijven plakken

Na het ontbijt terug op mijn kamer begin ik mij klaar te maken om te vertrekken maar merk ik plots dat mijn achterste band plat staat. Daar gaat mijn vroege start en ik begin dan maar aan het onvermijdelijke plakwerk. Of toch niet, want ik heb helemaal geen plakspul bij ontdek ik. Wel één reserve binnenband waardoor de reparatie redelijk snel achter de rug is.

Vandaag een ambitieuze bergetappe uitgestippeld van 170km en ik voel me goed, al komt daar snel verandering in. Wat is me dat toch, ik moet zo hard duwen op die pedalen om vooruit te geraken? Blijkt dat mijn achterband weer stilletjes aan het leeglopen was. En geen fietsenmaker of mens in de buurt om me te helpen. Er zit niks anders op om zo door te rijden en om elke 30 minuten 125 keer te pompen met mijn mini-pompje. Op die manier kan ik toch telkens een half uur verder. In het eerste dorpje is geen fietsenmaker, alleen een soort Amerikaanse stock waar ze verduurde stickers voor traktorbanden verkopen en de rest van het dorp was nog niet wakker. Een plakker of nieuwe binnenband had nu wel erg van pas gekomen, want de hoogste bergen die ik vandaag over moet zitten eraan te komen. Het gaat al een tijdje bergop tot ik plots iemand tegenkom naar wie ik een dag eerder ook al eens had gezwaaid. Het blijkt een vriendelijke Duitser te zijn die me met plezier uit de nood helpt. Wat bleek, er zat een klein stukje ijzervijlsel in mijn band. Natuurlijk had ik dat gecheckt maar toch was dit kleine scherpe ding me ontgaan.

Omgeving Loei (heet)

Danke mein Freund

Ik bedank hem voor zijn hulp en we gaan elk onze eigen weg. Al duurde dat maar een uur want als ik zit te eten langs de baan komt hij daar ook net aan. We geraken aan de praat en besluiten een stuk samen verder te rijden. Het is extreem heet vandaag maar uiteindelijk rijden we een goeie 100km samen en dan hield hij het voor bekeken. Zelf had ik er nog ongeveer 40 voor de boeg, want ik had mijn zinnen gezet op Uttaradit als bestemming en platte banden houden mij niet tegen. Het is al donker en eigenlijk probeer ik dan niet te fietsen, overdag is al gevaarlijk genoeg, maar om één of andere reden zijn de straten hier vandaag verlicht als een soort Las Vegas van den Aldi waardoor ik het laatste stuk veilig kan fietsen. Moe maar voldaan aangekomen, een heerlijk welkome douche gepakt en nog maar eens gaan eten. Dacht bracht het totaal van die dag op 4x rijst, 2x noedels, papaya salad, 4 bananen, een pak koeken, wat sportdrank en 6L water. Een topdag voor mijn metabolisme. De Leo’s heb ik niet geteld.

Viva Uttaradit

Hotels, resorts, hostels en guesthouses in Lampang, Thailand


Chiang Mai - Lampang

Eindelijk terug op de fiets

Eerste halte op deze eerste dag terug op de fiets is Lampang. Het uiteindelijke doel is om na 5 dagen Nong Khai op de grens met Laos te bereiken, zo’n 750km verder. Maar elke reis begint met de eerste euh… trap, dus weg zijn we.

De ochtendspits in Chianng Mai

Zoals altijd is het eerst een paar kilometer smog happen tussen het drukke verkeer bij het verlaten van Chiang Mai, daar is geen ontkomen aan, maar eens ver genoeg buiten de stad is het hier heel aangenaam fietsen. Gelukkig nog vlak ook, want een ideale voorbereiding heb ik niet gehad. Een maand lang pinten drinken tot diep in de nacht en voor het slapen gaan nog een kebab en/of Pad Thai steken doen niet bepaald wonderen voor uw fysieke conditie. Het doel voor vandaag is Lampang en overenthousiast als ik was tijdens het plannen van deze rit heb ik gekozen om door het Doi Khun Tan national park te rijden, iets waar ik later spijt van zal krijgen…

Boom staat in de weg

De vlakke wegen maken plaats voor lichte hellingen en ik heb de indruk dat ik 200kg weeg en met geen stokken vooruit te krijgen ben. Wat is er aan de hand? Ik heb ongeveer 15kg bagage bij, maar normaal gaat dit toch beter… Ben ik echt op zo’n vet varken geworden? Zonder aankondigen gaat het plots tegen 8% omhoog, dat is althans wat er op het bordje staat. Duurt lang, heel lang en dit was nog maar de voorbode van wat het national park te bieden heeft. Ze hebben hier ook maar één soort bordje denk ik, want alle bordjes aan het begin van een helling (steil of niet) geven 8% aan. Maar dan, 8% gaat over in 15% en het word me ook duidelijk waarom hier geen andere fietsers zijn. Belachelijk steile cols volgen elkaar in sneltempo op, sneller dan ik ze kan verteren. Ik ben ook door mijn voorraad eten en drinken aan’t gaan, een domme fout die ik normaal niet zou mogen maken. Afstappen doe ik anders nooit, maar nu gaat het niet anders, dit is meer iets voor alpinisten dan voor fietsers. Bij het afstappen glijd ik achterwaarts uit mijn sleffers en blijf met moeite overeind.

Fuck, waar ben ik aan begonnen. Ik sta hier op mijn blote voeten met heel veel moeite een gepakte fiets tegen een bergwand op te duwen, dorstig, zeiknat van’t zweet en geen 7/11, restaurantje of dergelijke in de verste verte te bespeuren. Hier is echt niemand en in mijn achterhoofd begin ik al aan Bear Grylls te denken en hoe ik mijn bed straks ga maken in de jungle. Het gaat traag vooruit, maar zo’n vaart loopt het allemaal niet want na een paar uur zwoegen/duwen/fietsen kan ik zelfs een beetje bergaf bollen en als uit het niets verschijnt er opeens een noedelkraampje aan de rand van de horizon. Die mensen zien daar precies niet veel volk dat bos uitkomen, laat staat op de fiets. Ik eet een soepke en koop bijna al de rest van wat eetbaar is uit het kleine winkeltje. Na dat ik wat bekomen ben zet ik mijn weg verder. Het gaat nog wel wat op en neer, maar dat is niks in vergelijking met waar ik vandaan kwam.

Heel vals plat

Lampang

Lekker meurg kom ik aan in Lampang en check ik in in het eerste hotel op mijn lijstje, beetje fancy, maar heel betaalbaar. Een voordeel van te gaan waar geen zak te zien is. Onderweg nog rap een koude Leo meegepikt welke ik na een deugddoende douche opdrink terwijl ik werk op mijn bed, beentjes plat. ’s Avonds ga ik toch nog op wandel om iets te gaan eten en waar beter zou ik kunnen gaan dan de bekende ‘Lampang Walking Street’. Ik ben ontgoocheld, ze kunnen die straat beter hernoemen naar Lampang empty street, want daar was geen kat te bespeuren. Wel vind ik nog een Thaise eetgelegenheid waar ze alleen steak hebben en een big chicken steak met french fried voor 69THB (€1,80) kon ik niet laten liggen. Het bordje fried rice chicken van 10 min voordien had ik echt niet genoeg mee.

Luxe in Lampang

Ik ga terug naar het hotel, werk nog een beetje maar ga op tijd slapen want morgen wacht me de langste rit van allemaal. Al word ik ’s morgens wakker met een onaangename verrassing…

Hotels, resorts, hostels en guesthouses in Chiang Mai, Thailand


Chumphon, Ranong en Koh Phayam

Chumphon naar Ranong met de fiets

Ik verblijf in het Mercy Hotel in Chumphon en mijn alarm rammelt al weer lekker vroeg. Na mijn dagelijkse ontbijt in de 7/11 maak ik al snel wat kilometers en kom van de stad uit op een lange baan die recht (maar met veel bochten) naar Ranong gaat. Het is een grote baan, maar gelukkig niet overdreven druk, zeker niet ’s morgens. Aangenaam fietsen hier, soms naar beneden, dan weer een beetje naar boven, maar nooit zoveel dat je er echt moe van wordt. Met momenten tussen de bossen en op de grens met Myanmar dat letterlijk soms bijna binnen handbereik is. Er zijn wel wat wegenwerken hier en daar, maar niks noemenswaardig. Wel noemenswaardig is de klim die ze me op het einde van de rit nog voorschotelen. Op het kaartje leek die niet zo steil. Toch nog even zweten vooraleer ik de pier in Ranong kan gaan zoeken.

Koh Phayam
Highway 4 vanuit Chumphon
Koh Phayam
Myanmar binnen handbereik

Koh Phayam

Ticket voor de slowboat was zo geregeld en terwijl ik wacht verfris ik me in de minder frisse wc van het kleine haventje. Wanneer de boot arriveert is er een Thaise matroos die een beetje te enthousiast mijn fiets wil inladen / gooien. Gevolg: een ‘gehavende’ fiets. De eerste krassen op een nieuwe fiets zijn altijd de ergste. Niks aan te doen en wanneer we na een uurtje aankomen op Koh Phayam rij ik naar de Rabbit Bungalows. Dit eiland is niet plat en ik arriveer eerder doorweekt op mijn bestemming. Even voor de fan gaan zitten in mijn hutje om af te koelen zat er ook niet in want hier hebben ze maar elektriciteit van 20h ’s avonds tot 6h ’s morgens. Al een geluk dat er water uit de douche komt.

Koh Phaham
Klamme cottage op Koh Phayam

De volgende dag laat ik mijn konijnenkot voor wat het is en scoor ik een goeie deal op Agoda. Bam! Hello, Buffalo Bay Vacation Club, waar ik een grote (stenen) bungalow voor mij alleen heb, 24h elektriciteit, een mooi privé strand en een heel goed restaurant. Veel tijd om van al dit lekkers te genieten heb ik echter niet, want vandaag heb ik afgesproken met Danny om gaan te vissen. Danny is een Belg en woont hier een paar maanden per jaar (de rest in Chumphon). Verrassend genoeg is hij afkomstig uit Rijkevorsel, slechts een half uurtje van Retie en dus moeten we voor niemand ons dialect verstoppen. Vissen hier is heel plezant en al vangen we veel inktvis en een paar kleine en middelmatige vissen, de grote monsters blijven ons verschalken. Een goed excuus om volgend jaar nog eens terug te komen.

Koh Phayam
Baby Barracuda

Buiten vissen (en werken) is hier op het eiland voor mij niet veel te beleven. Het is hier laid back & chill en iedereen heeft hier precies teveel tijd. Koh Phayam is heel mooi, redelijk ongerept en nog vrij van massatoerisme. Het stikt hier wel van de reggae bars en ja man, alles wat daarmee gepaard gaat. Ik bespreek de laatste dag nog een paar dingen met Danny en zijn vrouw Took alvorens opnieuw de boot te nemen naar het vasteland waar de nachtbus naar Bangkok mij weeral staat op te wachten.

Koh Phayam
Buffalo Bay op Koh Phayam

Hotels, resorts, hostels en guesthouses op Koh Phayam, Thailand


Cha Am - Chumphon

Cha Am naar Chumphon met de trein

Het plan was om de korte afstand naar Hua Hin ’s morgens te doen en daar mijn opties te bekijken. Zo gezegd, zo gedaan en mooi op tijd ben ik onderweg naar Chumphon. Ik moet altijd kiezen tussen de korte of de mooie route en vandaag heb ik voor de korte gekozen. Dat wil zeggen lange saaie highway waar de auto’s je langs alle kanten tegen hoge snelheid voorbij scheuren, maar ook geen gebrek aan 7/11’s, winkeltjes en eetgelegenheden.

Chumphon
Hua Hin highway

Mooie nieuwe asfalt, maar toch heb ik de indruk dat mijn achterband plat aan’t gaan is. Plat, maar niet platter en platter. Vreemd. Ik stamp door tot in Hua Hin centrum en laat hem even oppompen bij de lokale fietsenmaker. 20THB voor wat lucht, niet eens gebakken. 9 jaar geleden was ik hier ook (al was het maar even) en toen had Hua Hin een goeie indruk op me gemaakt, dat leek nu veranderd… Tijdens mijn zoektocht naar het busstation rij ik een stukje verkeerd en stop langs de baan, bijna onmiddellijk roept een agressieve jong bejaarde falang die denkt dat hij de burgemeester van Hua Hin is dat ik daar niet mag stoppen of draaien. Man, het staat hier vol met kraampjes, geparkeerde brommers en auto’s rot toch op en ga uw drankverslaving verder voeden of uw haar nog eens verven. De chagrijnige kerel achter de kassa van het busstation was al niet veel aangenamer. Na een paar keer vriendelijk kloppen op zijn raampje schiet hij ineens uit zijn sloffen en brult hij volgens mij iets wat alleen maar Thaise scheldwoorden kunnen zijn. Gevolgd door “No ticket for you!” Ik had blijkbaar zijn kaartspelletje verstoord en daar moest ik voor boeten. Ok, geen bus en de falangs die er rondlopen kijken me hersendood aan als ik ze vraag “Do you speak English please?” Ik verlaat dit Pattaya voor beginners met plezier en neem de trein dan maar.

Chumphon
4de klasse met de trein

Het stuk van Hua Hin naar Chumphon doe ik dus met de trein, om daarna de nog 125km resterende kilometers van Chumphon naar de pier van Ranong met de fiets te doen. Zo zou ik iets eerder op Koh Phayam aankomen en een dag langer kunnen blijven/vissen. Een lange saaie treinrit in 4de klasse met een paar van Thailand’s grootste vervuilers. Ik denk dat mijn overburen over de hele rit minstens 5kg afval door de raam hebben gesmeten. Eens aangekomen in Chumphon is het al donker en ga ik na het inchecken nog snel iets eten om daarna op tijd te gaan slapen. Want morgen wacht opnieuw een mooie trip!

Chumphon
Chumphon by night

Hotels, resorts, hostels en guesthouses in Cha Am, Thailand


Bangkok - Cha Am

Fietsen door Bangkok

Omdat ik toch slecht vaarwel kon zeggen tegen de fiets die me al zo goed van dienst was geweest had ik toch nog een meerdaagste tocht bij elkaar gesprokkeld. Niet meer in de buurt van Chiang Mai, want daar zijn we ondertussen overal al zes keer geweest, maar fietsen langst de kust leek me al lange tijd ook iets dat ik eens moest gedaan hebben. In het noorden geen kust, dus genoodzaakt de nachtbus op naar Bangkok. Slecht geslapen! Elk uur gezien en hoogstens vertoeft in de grijze zone waarin je niet echt slaapt, maar ook niet 100% wakker bent. 5.30h aangekomen, de complementaire chips en sojamelk van de busmaatschappij achter de kiezen, mezelf in mijn lelijk maar strak fietsbroekje gegoten en vertrokken. Ik wou zo snel mogelijk starten omdat ik een beetje bang had om het verkeer van Bangkok te trotseren als zwakke weggebruiker. Goed georganiseerde chaos, links en rechts op tijd een hand uitsteken, wegpiraten anticiperen en uit uw doppen kijken. En dan nog… maar ik kan het navertellen.

Cha Am
Reclame voor witte producten langs Highway 35 uit Bangkok

Ik laat de wolkenkrabbers stilaan achter mij en wat volgt is een onmetelijk lange baan geflankeerd door een gracht van dezelfde lengte. Maar een vieze gracht! En stinken! Volgens mij het langste open rioolputje ter wereld. Als ik er te lang naar keek, begonnen mijn ogen bijna te rotten. Maar alles went en na 50km stank happen mag ik eindelijk de drukke baan verlaten. Veel beter. Weinig auto’s, geen lawaai meer, alleen… Kort een les aardrijkskunde: Bangkok is gebouwd op een moeras, erg laag gelegen. Het gebied er rond is ook laag gelegen. De interessante geuren waren nog niet helemaal ten einde, ook al was het bij momenten best een mooi uitzicht. En voor de fans van River Monsters: hier is ook hier dat Jeremy Wade de grootste pijlstaart roggen ter wereld komt vangen.

Cha Am
Samut Songkhram

De moerassen gaan stilaan over in uitgestrekte vlaktes. Vlaktes verdeeld in grote vierkanten, vierkanten waarvan ik de bedoeling niet snap. Het zijn geen rijstvelden maar het heeft er wel iets van weg. De ene is droog, de ander is nat. De ene is geel, de ander is bruin. We houden nog even de spanning erin over wat het nu eigenlijk was. Ik had beter moeten weten. Grote vlakte, vlakbij de zee… Man, wind dat hier staat. Mijn zonnecrème waait er nog rapper af dan dat ik hem kan aanbrengen en ik ben een vogel voor de kat. Of beter zon. Stampen op die pedalen en nog bijna stilstaan, terug geblazen door iets dat voelt als een gigantische haardroger op deze zwarte asfalt. Na een tijd valt mijn frank en zie ik ook veel beter wat die mensen in het vierkant aan het doen zijn. Het zijn zeezoutverzamelaars. Eerst walsen ze een half hectare plat met hun omgebouwd golfkarretje, dan laten ze een dun laagje zeewater erop lopen dat vervolgens verdampt en daarna schrapen ze het achtergebleven zout op hoopjes bij elkaar.

Cha Am
Zeezoutverzamelvierkant

Bijna in Cha Am...

Het einde van de rit was stilaan in zicht… dacht ik. Eens aangekomen merk ik al snel dat dit geen plek voor mij is. Thaise mensen die uit hun dikke Mercedes roepen, alle hotels en resorts hebben een geforceerde naam die begint met “Nous” of “Chez” en als ik dan ook nog eens hoor dat een single room zonder raam 1800THB/nacht kost hou ik het snel voor bekeken. Probleem was dat ik al 140km gefietst had, wou ik er nog 27 meer doen tot de volgende stad Cha Am? Ja, maar daar neem ik wel het eerste hotel dat mijn pad kruist. Na een deugddoende douche ga ik eens kijken en iets eten aan het strand, maar Cha Am vind ik ook niet zo geweldig. Toeristisch, druk, duur, lelijk,… precies België 🙂 Ik doe mezelf nog een grote Leo cadeau voor thuis want er is voetbal op tv. Ik lach met Manchester United, zet de wekker om 00.30h en zie met een slaapkop hoe Liverpool Arsenal voetballes geeft.

Cha Am
Cha Am beach road

Hotels, resorts, hostels en guesthouses in Cha Am, Thailand


Samoeng

Samoeng loop, highways en hotsprings

Samoeng loop met de fiets

Afstanden langer dan een kilometer werden er niet meer mee gereden. Spijtig. Dus hoog tijd om hem nog eens van stal te halen. Ik heb het in mijn hoofd gehaald om de Samoeng loop met de fiets te doen. Een toer van ongeveer 100km rond Doi Suthep national park zullen we maar zeggen, die de meeste mensen met de brommer of auto doen en passeert in… grote verrassing: het dorpje Samoeng. Bekend voor zijn aardbeien en naar goede gewoonte was het jaarlijkse aardbeienfestival van Samoeng daar weer in volle gang. Daarom, maar ook omdat het gewoon een mooie streek is, was ik niet alleen op de weg.

Het was dan ook nog eens weekend wat zorgde voor nog wat extra verkeer. Het begint gezapig, eerst Chaing Mai ontsnappen via de canal road om dan rechts af te slaan richting bergen. Wie denkt met zijn citybike eens rap rond die berg te rijden komt bedrogen uit. Geloof me, ik spreek uit ondervinding. Niet dat ik de rit onderschatte, integendeel, dit beloofde heel stevig te worden. Dus, eerst een soepke eten. Toch nog een paar andere fietsers wagen zich aan deze tocht en na het eten raap ik al snel een paar groepkes oude venten met dure fietsen op. Ik word ook voorbij gestoken, door wel serieuze sporters die zich zichtbaar afvragen wat ik daar met mijn zondagsfiets kom doen. Trappen! Trappen en afzien, want er zitten stukken bij van bijna 20% stijgingspercentage. Ik had ook weer maar amper eten meegenomen. Bij zo’n inspanning zou ik veel meer moeten eten dan tijdens mijn vorige ritten en dat voel ik. De Snickers en de koekjes zijn dan ook rap op en de 7/11’s zijn hier dun gezaaid. Etablissementen met wc’s ook waardoor ik iemand zijn boomgaard nog een ongewenst maar onvermijdbaar bezoekje moet brengen. Langzaam maar zeker klim ik uit het dal en bereik iets later dan gepland het Samoeng viewpoint welk tegelijk ook de helft van de rit betekende. Ongemeen dorstig plunder ik een vrouwke haar koelbox. En dan nog eens. En nog eens. Verplichtte foto van het uitzicht, nog een zakje watermeloen en ik kom er stilletjes terug bovenop. En nu we toch overal bovenop zijn kan het dalen beginnen. 30km naar beneden bollen, plezant maar niet ongevaarlijk. Eens thuis smijt ik me direct in het ijsbad op het dak van het appartement om te recupereren. Met succes.

Samoeng
Op weg naar Samoeng

Highways en hotsprings

Weeral een week geleden dat ik nog serieus op de fiets had gezeten. Bovenstaande was de laaste echte trip. Om 23.30h ’s avonds neem ik impulsief de beslissing om de volgende ochtend nog eens te gaan fietsen. Maar naar waar? Normaal stippel ik altijd mijn routes uit met Google Streetview en kies zo de mooiste, rustige wegen. Maar daar was nu geen tijd voor. Ik wend me tot het internet en vind al snel een route langs hotsprings, gemaakt door iemand anders, naar een gebied waar ik nog niet teveel geweest ben. En al zeker niet met de fiets. De volgende ochtend zoals altijd eerst wat smog happen om uit de stad te geraken en dan het platteland ingedoken. Rijstvelden zo ver het oog reikt en waarschijnlijk nog verder ook. Meevaller en mooie tocht, dacht ik toen nog… Ik eet mijn gebruikelijke soepke en koop mijn backup eten in de Tesco. Nog steeds mooi landschap, matig bergop en bergaf tot… Hmmm de grote baan moet ik hier precies even volgen. En nog een stukje. En nog… Damn! Nog 30km baan met 6 rijvakken. Hier viel het nogal mee, maar hoe dichter bij Chiang Mai, hoe meer verkeer en hoe meer levensbedreigend. Wat een kakroute! De kerel die deze route gemaakt heeft en het een goed idee vond om ze te delen moeten ze zijn fiets afpakken! Ik zou hier nog niet met mijn auto willen rijden, laat staat met de fiets. Maar ik had niet veel keuze omdat dit de kortste weg naar huis was én langs de enige speciaalzaak waar ze de brokjes verkopen voor onze kieskeurige kat. Als een halve zwarte piet kom ik thuis. Eerst even opfrissen en dan natuurlijk naar het dak, het bad in.

Samoeng
Ergens ten oosten van Chiang Mai

’s Avonds ben ik nog naar de voetbal geweest. Chaing Mai FC speelde thuis en het stadion is redelijk dichtbij waar we wonen, dus allen daarheen. Een pintje = een pot van 2 x 33cl en je moet het drinken door een rietje. De sfeer zat er daar al rap goed in. De thuisploeg won ook nog met 2-0 van één of ander ploeg zonder fans uit een gehucht ergens bij Bangkok en daarmee kwam mijn sportieve dag tot een einde.

Samoeng
Chiang Mai FC

Hotels, resorts, hostels en guesthouses in Chiang Mai, Thailand


Kamphaeng Phet - Sukhothai

Het begin van het einde

Niet omdat ik het fietsen beu ben, integendeel zelfs, maar om verschillende redenen. Vanaf Kamphaeng Phet naar Bangkok is nog zo’n 450km, op zich geen probleem, maar onderweg niet veel te beleven, zelfs geen bergen. Een andere reden is dat over twee dagen de Washst arriveert vanuit Sri Lanka, daar zou ik ook graag een beetje tijd mee doorbrengen dus moet ik ook goed staan met mijn werk. Maar dus eerst nog die laatste vlakke rit naar Sukhothai.

Sukothai
Welcome to Sukothai

Sukothai is een historische stad die staat op de lijst van Unesco werelderfgoed, het oude gedeelte althans, het nieuwe is een Thaise stad zoals elke andere. In dat oude deel ben ik vroeger al eens geweest en ik had geen behoefte om het nog eens te bezoeken. Je ziet hier vooral mensen die voor de eerste keer Thailand bezoeken en blindelings hun Lonely Planet reisboek volgen. Ik kan het weten want wij waren net hetzelfde. Onderweg gedaan met mijn sterallures, bijna niemand zwaait nog, lacht of zegt goeiedag. Hier zijn toeristen stilaan terug heel gewoon en sta ik terug met mijn voeten op de grond. Ik check in in een populair guesthouse aan de oever van de rivier. Mijn kamer heeft veel weg van een omgebouwd tuinhuisje maar het is er zeker wel gezellig. En wie we daar hebben, de Kris. Toevallig passeerde hij de laatste dag van zijn moto-trip ook in Sukhothai. We eten iets, drinken een pintje, ik ga een bus naar Chaing Mai regelen voor de volgende dag en hij gaat eens (verplicht) kijken naar de Buddha’s en de oude stenen.

Sukothai
River view
Sukothai
Mijn tuin-huisje

Later die avond spreken we af om samen iets gaan te eten in het Poo restaurant. Ongelukkige naam, maar wel goei eten. We ontmoeten nog een Belg die niet goed kan tellen, ontdekken dat de nachtmarkt hier redelijk waardeloos is en vinden nog een café dat opvallend veel Belgisch bier op de kaart heeft staan. Op de kaart, want telkens ik iets bestel is het antwoord: “Euh… no have.” Geen erg, de Leo volgt mij overal en kan ik altijd op rekenen. Afsluiten doen we op tijd in een soort street-bar vlakbij het guesthouse. Nog een soepke voor het slapengaan en het zit er weeral op.

Sukothai
U-Beer
Sukothai
River view

Na een 5,5 uur durende busrit sta ik de volgende dag terug in Chiang Mai. Ik word thuis feestelijk ontvangen met borsjtsj, gehaktballen, puree,… en… een koude Leffe 🙂

Hotels, resorts, hostels en guesthouses in Sukhothai, Thailand