We ontmoeten charel bij het alles-in-1-kopierwinkeltje van de familie van Moon. We drinken op ons een gemakske een tasje koffie.
We zitten op een terras, maar tegelijk bijna in het gemeentehuis. Het gemeentehuis is hier openlucht. Thai zitten braafjes op een stoeltje te wachten tot het hun buurt is. Voor de nodige kopies komen ze dan bij Moon in het winkeltje 10 meter verder en wij bekijken alles daar op ons gemak af. We bezoeken een markt. We hebben veel beziens. Toeristen komen hier dan ook zelden. Spijtig dat de geur ook niet bij de foto is. ’t Was de moeite. Op elke hoek een varkenskop, daar een varkenspoot,…

Charel neemt ons mee naar ‘Koeksepan’, het dorpje waar hij woont. Op de hoek van’t straat placeren we ons eerst nog eens voor een biertje. Ondertussen passeren Thaise tafferelen zich. Thai die met buffels wandelen, een schoolbus vol nieuwsgierige leerlingen, en Charel die tegen janneke en marieke en alleman in zijn harige Engels begint uit te leggen. De Thai kan hier altijd enorm mee lachen.

Een noodlesoepke in het plaatselijk restaurant. Het plaatselijk restaurant bestaat uit 1 bank onder een gammel hutje en op het menu stond enkel noodlesoep of papay poq poq, iets dat je Nick ziet eten in 1 van onze filmpjes en waarvan je geweldig stinkt de ochtend nadien. (Joke kan het beamen) Maar heel de buurt komt hier eten. Om twee dingen op het menu te hebben staan, zeer goed restaurant…
We trekken met charel het platteland in,Joke vanachter op de brommer, Nick met de fiets. Hier en daar houden we halt voor een beetje uitleg bij de grond die de buitenlanders hier opkopen. Vooral Piet (een Nederlander) is hier grootgrondbezitter. Na enkele kilometers is het vet van de soep bij Nick, maar gelukkig zijn we dan al bijna terug aan het winkeltje waar we in de voormiddag ook al op het terras zaten. Eens aangekomen drinken we daar weer iets.

Tijd om de kinderen van school gaan te halen. Rond deze tijd sluiten ook de winkeltjes aan het gemeentehuis en na een tijdje rijden we voor de laatste keer mee naar het huis van Charel. We eten een geweldig lekker avondeten en praten nog even na over onze tijd daar, Arendonk, vader Jef,… Tenslotte dropt Charel ons terug af bij ons hotel, op tijd, want morgen reizen we al door naar Cambodja.

Na een blitsverschijning van Charel aan de bushalte stappen we op de bus richting grens en zeggen we Satuk en Koeksapan vaarwel. Bedankt Charel en Moon voor de leuke tijd… (en voor de hapjes in de bus)


Met dank aan de sponsors van TraxTrapt: