Hué

Nog even rondgedwaald in Hoi An om dan in de namiddag de bus te nemen naar Hue. Een tocht van 4 uur. We konden ditmaal helemaal vooraan zitten en konden zo de prachtige landschappen en gevaarlijke stunts van de bussen en brommers goed zien. Die durven soms wel wat uithalen hier hoor. Voorbij willen steken, maar dan moeten stoppen omdat er een andere bus uit andere richting komt, inhalen op een berg, overal toeteren,… Onze bus reed niet bepaald snel. Ons record-snelheid was 60 km/ uur, maar meestal reden we zo’n 35 km/ uur. Op den berg reden we 5-10 km/uur. Tja dan doe je over 120 km inderdaad wel 4 uur.

In Hue aangekomen werd er al snel een hotelleke voor ons geregeld. Omdat we hier maar 1 nacht bleven, speelde het voor ons niet zo’n rol en zijn er maar op in gegaan. 8 dollar [ = 6.5 euro/ nacht] voor 2 persoonskamer met warm water, draadloos internet, airco, tv,… klinkt niet slecht e. Maar we zijn nu blij dat we er maar 1 nacht hebben moeten slapen. Muggen, stinkend deken, Nick kon niet rechtstaan in de badkamer, de keuken van’t hotel gescheiden met een gaasje van onze badkamer, …. maar ik moet zeggen, er kwam veel water uit de douche in vergelijking met andere muggepiesstraaltjes van andere hoteldouches.

13/02: vandaag gaan we een bezoek brengen aan een weeshuis van de zusters van Heilige Paul van Chartres hier in de buurt. Het is een weeshuis, maar ook een centrum voor gehandicapte kinderen.
Er worden 100 weeskinderen en 20-tal gehandicapte kinderen opgevangen. Ook is er nog een kleuterschool voor ongeveer 400 kinderen.
Het weeshuis is volledig onafhankelijk van de staat en krijgt geen enkele subsidie om z’n werkingskosten te dekken.
Het weeshuis is afhankelijk van individuele giften. Ze werken dan ook vaak met meter-en peterschap zodat je een kindje in het weeshuis kan steunen.

Er zijn nog enkele lieve gulle schenkers geweest die nadat wij in Cambodja geweest zijn, ook nog geld gestort hebben.
We kunnen nu nog 280 euro besteden aan een goed doel. We beslissen 120 euro te besteden aan het weeshuis.

We worden vriendelijk ontvangen door 2 nonnekes. ’t Is wel in’t Frans, da’s wa moeilijker voor mij. Het is beter als toerist zelf geen dingen te kopen, ze zouden ons toch in’t zak zetten. Aan toeristen vragen ze 4 X zoveel. We beslissen om de centen dan toch maar zo te schenken. Nonnekes zijn altijd heel eerlijk e, we hebben er het volste vertrouwen in dat ze het geld enkel aan de kinderen besteden.
Zuster Chantal vertelt dat ze melk met het geld zullen kopen. Met de 120 euro, kunnen ze de allerkleinste kinderen ongeveer voor 2 maanden van melk voorzien.
We laten onze gegevens achter, zodat ze foto’s kan opsturen.
We gaan eens bij alle kindjes kijken. Het is net etenstijd. Bij de kleinsten weerklinkt een schoon blijt-concert. De kleutertjes vinden het leutig dat we langkomen. Ze zwaaien allemaal enthousiast naar ons. Ze vinden het heel amusant als we foto’s van hun trekken. Ze gaan uit de bol.
Ik ben een beetje onder de indruk hoeveel kindjes er wel niet zitten. Vele kindjes hebben geen ouders. Diegene die wel ouders hebben, blijven ook in het centrum slapen. Ze slapen met z’n allen op houten planken.
Zuster Chantal is echt een lieveke, geweldig om te zien hoe zij met de kinderen omgaat. (Ze kent ze trouwens allemaal, meer dan 400 bij naam, chique e).

Voor de rest van de dag gaan w de keizerlijke stad bezoeken, waar we niet echt van onder de indruk zijn. Later doen we een toertje van een uur in een riskja (fiets met wagentje)(dat hadden we nog niet gedaan).