Mae Chedi Mai - Chiang Mai

Ik heb die baan al dikwijls gedaan met de brommer, maar dan let je niet echt op hoe hard het nu naar boven of beneden gaat, alleen dat het bochtig is. Ik had goed geslapen, onder een heel speciaal dekentje, zachter dan fleece en warmer dan wol. ’s Nachts is het tussen de bergen is het niet zo warm en kan je dat wel gebruiken. Het vrouwke van de homestay in Mae Chedi Mai drong me nog een gratis koffie op en weg was ik. Aangenaam fietsen tijdens zonsopkomst tussen de bergen. Ik zou tijdens het fietsen elke 100m wel kunnen stoppen voor een mooie foto, maar dan ben ik nog langer onderweg. Voor het echte klimwerk begon, eerst een beetje op en neer. En natuurlijk ook nog iets eten buiten het spons gebakje dat ik bij mijn koffie had gekregen. Ik stop aan de bekende hotsprings, daar waar ze denken dat ze het warm water hebben uitgevonden. Als je zelf eieren meebrengt kan je ze daar gratis koken (en niet vies bent van een zwavel geurtje). Genoeg getalmd, ik heb gegeten en wat reserve gekocht, we zullen er eens aan beginnen.

En ja, zoals verwacht volgen de cols elkaar in sneltempo op. Ik moet zelfs naar mijn op één na kleinste verzetje terugschakelen maar weiger stil te vallen of af te stappen. Bij momenten had het meer weg van sur-placcen dan klimmen, maar ik ben er geraakt. Maar was dit de top of gingen er zo nog komen? Het viel me op dat ik mezelf bijzonder slecht had geïnformeerd. Met goede moed begin ik de afdaling… en die blijft maar duren… en duren… en dan nog een beetje. Nog nooit zo lang naar beneden gereden aan één stuk. Zelfs niet van de Mont Ventoux. Kortom een meevaller van formaat al waren er nu en dan nog wel een paar kleine beklimmingen, in vergelijking met de rest hadden die niet veel meer te betekenen.

Het laatste stuk leg ik er nog best een strak tempo op en kom (na een smeerbeurt bij de fietsenmaker) redelijk vroeg aan thuis in Chiang Mai. Het zwembad op het dak van ons appartement ligt altijd in de schaduw, waardoor zwemmen daar niet ongevaarlijk is voor hartpatiënten. Zo verschrikkelijk koud! Yulia komt er zelfs niet bij in de buurt. Maar eens je volledig onder bent (na ongeveer 15 min) is het best wel verfrissend en ideaal voor na een lange hete fietstocht. Terwijl Yulia het eten maakt ga ik nog met de fiets op pad voor eten voor de kat en rijst en lap ik er zo nog 20km bij die dag. Moe maar voldaan eet ik nog eens patatten met worst en sla. Werk nog een beetje, kijk wat tv en ga op tijd slapen, want morgen is het weer gedaan met de luxe en volgt alweer een volgende rit.