De slowboat

Na nog maar eens een paar dagen in Chiang Mai (ondertussen onze lievelingsstad) werd het stilletjes tijd door te gaan naar Laos. We zouden namelijk maar één nacht blijven, maar bleven per ongeluk een hele week. Tijdens die week verkenden we tot voorheen onverkende plekjes, gingen we vissen, op stap met lokale vrouwen, naar de zoo,… gelukkig zijn we er uiteindelijk dan toch weggeraakt. Paar uur in’t busje met uiteenlopende mensen. Bijv. één vrouw van 58 die alleen door ZO-Azië op pad was en een paar zelfingenomen lawaaierige Amerikanen en Canadezen, wat op zich niet zo gek is. De grens overgestoken, kennis gemaakt met de Laotiaanse gastvrijheid en een paar serieurs gestoorde moemoekes en ’s anderendaags al de slowboat gepakt richting Luang Prabang.

SLOW-boat klinkt traag, maar is best een spannende bedoeling soms, op een Mekong vol stenen en rotsen die er overal uitsteken. Om nog maar te zwijgen over de zatte mensen die de boot van links naar rechts doen wiegelen. Of misschien kwam het omdat ze 200 mensen op een boot voor maar 70 mensen geladen hadden? Ik weet het niet, maar we zijn veilig tot in Pakbeng geraakt, de tussenstop voor de nacht. De volgende dag hadden we een groter vessel gekregen dat ons stabiel en nog best snel naar onze eindbestemming bracht.

Sleepy dropjes op de oever van de Mekong

Luang Prabang

Inchecken en nog eens lekker gaan eten bij het Belgische restaurant en de rest van de avond wat rondgeslenterd. De tweede dag leerden we een paar Belgische meisjes kennen tijdens het kajakken op de Mekong en daar zijn we ’s avonds nog mee naar de Belgische bar  geweest. Toen de uitbater er op den duur zelfs bij kwam zitten en ook de verloren zatte Amerikaanse tattoo-artist terecht was, was het feestje compleet. Nagerechtjes van het huis (profiterollekes met zelfgemaakt vanille roomijs, een mousse van cocos, ananas en mango, afgewerkt met slagroom en gesmolten Callebout chocolade), gemaakt door een Belgische sterrenschef… en dat in Laos. Opletten dat we hier ook geen week blijven plakken… Spijtig wel aan deze tijd van het jaar in het noorden van deze landen, is dat de locals hier alles in de fik steken waardoor er bijna constant een dikke smogwolk tussen de bergen hangt…

Kuang Si Falls in Luang Prabang

Vang Vieng

Het was voor Ines de eerste keer in Laos, en wat doen alle jonge mensen dan in Laos? Inderdaad, tuben. Het tube-gebeuren was nog maar eens gegroeid t.o.v. andere jaren, maar wel in positieve zin. We hebben nog mega geamuseerd o.a. met de extreem uitbundige stip-acts van de crew van de verschillende bars, maar spijtig genoeg bestaat hier geen enkele foto van omdat we onze kodak niet bijhadden. Misschien maar goed ook, want we hebben in totaal die dag 20m getubed en zijn daarna in het donker van de nacht onze banden kwijtgespeeld.

Nog een paar dagen recupereren en dan de nachtbus in naar Pakse. Een zeer aangename nachtbus die verdacht veel weghad van een omgebouwde boot, maar reed als een trein. Al bij al aangenaam transport (voor mensen kleiner dan 1,50m) Morgen nog eens voor een paar dagen de brommer op richting Bolaven Plateau, wat ongetwijfeld een geweldige trip gaat worden, want hier schijnt de zon en is de lucht weer blauw.


Met dank aan de sponsors van TraxTrapt: