Dag trouwe lezers. Sorry dat ik jullie zo lang in de steek heb gelaten, maar ik was niet in de mogelijkheid iets te posten. Lees verder en ontdek waarom. Wiiiii…

Bye bye Yogya

Ik verliet Yogyakarta met de bedoeling zo snel mogelijk naar Bali te gaan. 350.000IDR, da’s ongeveer €30 voor een busrit van 8 uur, bezoek en verblijf aan de Bromo vulkaan, de busritnaar Bali, de ferry en de laatste busrit naar het zuiden van Bali. Goedkoop, maar een hele trip die uiteindelijk nog veel langer was dan vooropgesteld. M.a.w. ik heb twee dagen in een busje gezeten met twee Hollandse meiden die constant Engels probeerden te praten tegen een Canadees met stinkvoeten en een gitaar. Gelukkig had ik mijn iPod helemaal opgeladen, maar ik heb het toch nog een tijd moeten aanhoren. Oordoppen in en slapen heb ik ook gedaan/geprobeerd, maar Parijs – Roubaix kunnen ze evengoed volgend jaar hier rijden.

Bromo

We komen pas laat en in de donker aan in Bromo. Natuurlijk ook daar alles onder het zwarte stof van de vulkaan. Op tijd gaan slapen want om 3u vertrekken we alweer naar de zonsopgang. Nuja, slapen. Mijn naaste buurman was de stroomgroep die het hotel van stroom voorzag. Dit minderde wel eens de oordoppen weer eens inzaten, maar dan hoorde (en soms voelde) je dat andere ding weer. Die vulkaan die een paar honderd meter verder aan’t uitbarsten was. Toch nog een goei powernapke gedaan. Het vermelden waard: het werd weer eens heel duidelijk hoe plat Holland wel is. Wat een gezaag van die Hollandse kaasbollen om 200m een berg op te kruipen. Soit. Eens boven werd het wel licht, maar geen zonsopkomst gezien, te bewolkt. Sommige toeristen waren teleurgesteld, andere nog meer en nog andere konden het zelfs niet verkroppen. Eén zieligaard wou zelfs zijn geld terug en anders moesten ze hem maar daar laten. Tssss. Ik vond het ook wel een beetje spijtig, maar ik heb er deze vakantie al een paar hele mooie gezien. We gaan terug naar het hotel en ontdekken dat we nog 2 uur niks te doen hebben, voor mij het teken om terug richting vulkaan te gaan. Het gebied beneden aan de vulkaan was verboden toegang wegens de uitbarsting die plaatsvond, maar na wat onderhandelen met een paar locals die het niet al te nauw met veiligheid nemen zit ik even later achterop een brommerke richting vulkaan. Even vraag ik me af of het wel een goei idee is. Achteraf blijkt van wel. Ik heb de uitbarsting gezien, geroken en gevoeld. Machtig. Ze boden ook nog aan om op de vulkaan eens gaan te kijken, maar wegens tijdsgebrek moest ik passen. Spijtig, want achteraf hebben we nog een uur op een chauffeur moeten wachten…

Bromo vulcano
Brrrrrrrrrromo

Bali

De rit naar Bali gaat verder over het prachtige landschap van Java, weer lang wachten aan de ferry en dan nog eens 3 uur busje zitten. Brrrr, ik kon alleen maar denken aan Kuta, de plaats van het bruisende nachtleven waar ik die avond nog wou geraken. Dat is me natuurlijk gelukt. Super coole discotheken met verschillende verdiepen, muziek, balkons, terassen. Zelfs gratis boterhammen, zoals op een vat.

De volgende dag huur ik een brommer en ga ik naar Tanah Lot. Een hele mooie tempel die je alleen kan bereiken als het eb is. Het was vloed. ’s Avonds ga ik naar een andere gigantische discotheek en drink slechts een paar pintjes, want ik wil de volgende ochtend fit zijn om naar Uluwatu te rijden. Een ander geweldig plekje in’t zuiden van Bali. Dan gaat er iets mis. Ik word wakker rond 14.00u in de namiddag en voel me redelijk duizelig, verward en mottig. (Nog meer dan anders) Als ik naar het reisbureau aan de overkant mijn ticket naar Lombok wil gaan betalen en mijn portefuille pak is die leeg, op een paar duizend Roepia na. Vreemd, voor mij althans toch. Ik heb die zeker niet allemaal opgedronken én mijn $50 backup is ook weg. Totale prijskaartje: zo’n €100. Wel… shit happens. Na enig rondvragen lijkt dit helemaal niet zo vreemd. Ze drogeren hier vaak mensen en stelen hun geld. En ik dacht dat ik de lokale Jan Bardi ontvreemder was tegengekomen. Om een lang verhaal iets korter te maken. Kuta is een open riool met veel te veel (Australische) toeristen, veel gezaag aan uwe kop, surfers met grote klakken met stro onder geplakt, heeel veel “drugs” (of toch het aanbod ervan) en vervelende prostituees die u kilometers achtervolgen. Maar ik heb er wel fun gehad.

Tanah Lot
Tanah Lot

Ik wou naar Amed in het noorden van Bali gaan, maar alleen daar geraken bleek onbetaalbaar. Dan maar de ferry gepakt naar Lombok en daarna naar de Gili’s. Ondertussen had ik ook nog een oogontsteking opgelopen en ben ik vandaag naar het ziekenhuis geweest waar iemand die zich uitgaf als oogarts met een overmaatse pillamp die nog maar op 1/100 van haar kracht werkte lang in mijn oog scheen. Maar dat was na dat ik een Indonesische tekst vanop afstand moest voorlezen. Door dit akefietje ben ik nog steeds in Lombok. Er gaat maar één boot naar de Gili’s per dag en die vertrok toen ik in’t ziekenhuis was. Dus plannig 1 dag opgeschoven. No big deal en mijn oog is al een beetje beter.

PS: Nog een paar Lombok foto’s toegevoegd.


Met dank aan de sponsors van TraxTrapt: