Vientiane

25/02
In de namiddag nemen we een bus naar de hoofdstad Vientiane. Om onze tijd in de voormiddag nog op te vullen gaan we op zoek naar een ooooh zo geweldige grot, het zou de mooiste en spectaculairste grot hier zijn. 1 km van het centrum van Vang Vieng. Dat kunnen we met gemak aan te voet. Ze blijken hier de afstand redelijk slecht in te schatten en de wegwijzers zeer slecht aan te geven. We komen vaak een plakkaatje tegen cave 1,5 km, 300 meter verder, cave 1,5 km, 300 meter verder, cave 800 meter. Om de uiteindelijke cave te zien moeten we nog zeker een dikke 2 kilometer stappen. Blijkt dat het helemaal niet die grot is die wij voorhebben. Geen zwemparadijs beneden aan de grot, geen trappen die leiden naar een prachtig uitzicht, geen paadjes in de grot,…. enkel een ingzakte grot, waar we 10 meter in kunnen gaan en het dan al wel gezien hebben. We hebben geen tijd, en ook eignelijk geen goesting meer door de broeiende hitte, om de andere grot te zoeken. Hups een uur terugwandelen tot aan ons guesthouse. Man, het is hier echt superheet, de vakantiegangers zien af.

In Vientiane aangekomen zoeken we wel 2,5 uur naar een guesthouse. Oftewel is alles volzet oftewel superduur oftewel het geld niet waard. Terwijl ik nog wat verder zoek, zet Nick zich op een terras en praat wat met 2 finse jongens, die ons uiteindelijk hun guesthouse tonen en we daar een marginale partykamer (ja, ja dat stond op onze sleutel, ipv room 101, partyroom). Het was een supergrote kamer, 6 ventilators, discobol, de adminstratieve tafel van het hotel en zithoek inbegrepen. Raam en badkamer ontbraken wel.
’s Avonds gaan we met de 2 finse jongens iets eten en drinken. ้้n de prater, de andere de stille. De prater is echt een wacko kerel. Telkens hij verhalen verteld begint hij met ‘…., when i was drunk,…. en dan een gek verhaal.
Toch wel vernoemenswaardig verhaal: De finse jongens moeten nog steeds verplicht in het leger voor een half jaar. Dus ook Harry moest in het leger. Hij kon en kan nog steeds niet zwemmen, durft niet in het water als hij de grond onder z’n voeten niet voelt. Even later verteld hij dat hij redder in het leger moest zijn. Met de vraag hoe hij iemand die aan’t verdrinken was zou redden…. antwoordde hij: weet ik ook niet, gewoon vastgrijpen en naar boven duwen?
Klinkt ongeloofwaardig, maar is wel echt.
Later stortte hij zich op een ladyboy,…. hoe dit verder afgelopen is weten we niet,… we zijn vroeger weggegaan omdat ik supermoe was. We horen het wel via hun mail.

26/02
Omdat er in Vientiane niet veel te beleven is, nemen we de nachttrein al naar bangkok.